Na bijna drie maanden intelligente lockdown, merk ik (Naud Katerberg) pas hoe erg ik fysieke colleges waardeer. Als ik tegenwoordig al ‘aanwezig’ ben bij college, lig ik nog te creperen in bed, poets ik mijn tanden of begin ik uit het niets mijn hele huis schoon te maken. Verder spelen er ook met enige regelmaat technische problemen op. Als de faculteit weer open is, weet ik wat ik ga doen: lekker twee uur luisteren naar een docent die daadwerkelijk voor me staat terwijl ik baal dat ik net het houten bankje heb gekozen dat een beetje naar beneden staat waardoor ik pijn heb aan mijn kont en steeds naar beneden glijd.

En hoewel ik mij er af en toe een vreemde eend voel en ik eigenlijk helemaal niet zo van bier houd, merk ik nu ook dat ik toch wel zin heb in een Sociëtasborrel in De Doos. Als de kroegen weer open zijn, weet ik wat ik ga doen: me door Bowe laten overtuigen om toch nog even ‘één biertje’ te drinken om mezelf een paar uur later in de rij bij de Hoek te vinden op jacht naar een patatje.

Dit is natuurlijk de verwezenlijking van een typische Xenoswijsheid: “je weet pas wat je mist, als het er niet meer is” (in de SoLow of een andere ludieke winkel worden dergelijke tegeltjes aangevuld met: “… wc-papier bijvoorbeeld”). Nu is het zo dat we met SoAP hierna nog een drietal edities van Vanuit Huisman uitbrengen. Wacht dus niet met schrijven tot het te laat is, grijp je kans en mail ons.

In deze achtste editie kunt u genieten van: de IntroCie, Elis Maat, Bauke van der Kooij en een oude tekst van Björn Klinkenberg.