Voor een deel van de leden van Sociëtas die hun eerste studiejaar hebben overleefd, stond er oorspronkelijk een uitje op de planning deze week. Hoewel het al vrolijk werd aangekondigd in de SoAP: ‘Sangria, Sagrada Familia en Stappen’, moest ook de TripCie haar plannen opschorten naar aanleiding van het coronavirus. Laat je gedachten met dit stuk toch even meevoeren naar het Barcelona zoals het had kunnen zijn. We vragen deze week hoe het nu gaat met … de TripCie. 

Van ‘Sangria, Sagrada Familia en Stappen’ naar ‘Skype, Social Distancing en Studievertraging’

Hoe gaat het met… de TripCie?

Nou ja, goeie vraag: met de Trip zelf gaat het niet zo goed, omdat die helaas is afgelast naar aanleiding van je weet wel. Met de Tripcommissie zelf gaat het daarentegen ietsje beter. We leven allemaal nog en voelen ons gezond, maar moeten wel enorm wennen aan het ‘nieuwe normaal’.

In het ‘oude normaal’ waren we met een groep van 28 studenten op dit moment in het prachtige Barcelona geweest, maar ja, van ‘normaal’ is niet echt meer sprake. Hoewel Barcelona nu een uitgestorven stad is geworden, maakt dit haar niet minder mooi, maar wel een stuk minder geschikt voor een studiereis. De universiteiten zijn net als in Nederland dicht en het ontmoeten van de mensen die we wilden ontmoeten is ook een stuk lastiger geworden. Dus nu zitten wij als Tripcommissie thuis en kunnen we alleen maar fantaseren over hoe het was geweest als het anders was gelopen. 

We nemen je graag mee naar betere, of in ieder geval andere tijden. Stel je voor dat je nu lekker aan het strand zit met een cocktail in je hand turend over de azuurblauwe zee. Het is een graadje of 23 en je hebt net een lange stadswandeling achter de rug. Om je weer op te laden voor een gezellig avondje uit, rust je nu lekker uit. Samen bakkend op het strand zonder zorgen, probeer je het met z’n allen eens te worden over waar er ’s avonds gegeten zal gaan worden. Teruglopend naar het hostel zijn we er nog steeds niet uit, maar je maag zegt wel dat het tijd is voor een hapje. Dan lopen jullie langs een zonovergoten terras en valt het besluit uiteindelijk om daar dan maar te gaan zitten. Je bestelt een koud biertje en twijfelt welke van de heerlijke gerechten je wilt bestellen. Net als je een beslissing wilt maken, word je uit je gedachten gesleurd door het dingende geluid van Skype. De werkelijkheid belt.

De beslissing om de Trip niet door te laten gaan is alweer acht weken geleden genomen. Als wij er zo over nadenken zijn die acht weken nog best wel snel voorbijgegaan. Door het wennen aan videobellen, online colleges en het fysiek afstand houden is de tijd voorbijgevlogen. Ook wij van de TripCie hebben ons moeten aanpassen en hebben de vergaderingen die nog nodig waren (en amper vergaderingen te noemen waren) dan ook online gehouden. Ook afgelopen maandag 11 mei, op de dag dat we eigenlijk zouden vertrekken richting de zon, zijn we weer even digitaal bij elkaar gekomen. Terwijl we onze tijd vulden met het vinden van de juiste videobelverbinding die voor iedereen werkte, het doen van quizzen waarbij we het tegen elkaar opnamen en het met elkaar kijken naar filmpjes klonken de woorden ‘Normaal waren we nu 12 minuten geleden geland in Barcelona’ ons vreemd in de oren.